در ارتباطات شبکه از قراردادهایی استفاده می شود تحت عنوان Protocol،که ارتباط کامپیوترها بر اساس آن صورت می گیرد.تا به امروز پروتکلهای مختلفی ایجاد شده است اما در ارتباطات اینترنتی و شبکه هایی که ارتباط ۲ طرفه است بیشتر از نوع( TCP/IP ) استفاده می شود. مهمترین وظیفه پروتکل فوق اطمینان پیدا کردن از صحت، ارسال اطلاعات می باشد. پروتکل هائی از این نوع ، امکانات بیشتری رابه منظور کنترل خطاهای احتمالی در ارسال اطلاعات فراهم نموده ولی بدلیل افزایش بار عملیاتی سیستم کارائی آنان کاهش خواهد یافت . از پروتکل TCPبه عنوان یک پروتکل قابل اطمینان نیز یاد می شود. علت این امر ارسال اطلاعات و کسب آگاهی لازم از گیرنده اطلاعات به منظور اطمینان از صحت ارسال توسط فرستنده است . در صورتی که بسته های اطلاعاتی بدرستی دراختیار فرستنده قرار نگیرند، فرستنده مجددا اقدام به ارسال اطلاعات می نماید.
اصلی ترین عامل در ارتباط شبکه ای Port میباشد که کارهای شبکه را بصورت خواندن و نوشتن در یک فایل شبیه سازی می نماید.Port در اصل مانند یک کانال ارتباطی بوده و اطلاعات را درون شبکه انتقال می دهد.معمولا شماره گذاری پورتها از 1 تا 65535 می باشد که از شماره 1 تا شماره 1024 سیستمی و استاندارد می باشد. به طور معمول دو نوع پورت وجود دارد:
پورت فیزیکی (سخت افزاری) و پورت مجازی (نرم افزاری).شاید چیزی که شما در ذهن خود از پورتها می دانید درگاه های (Slots) موجود در پشت CPU هستند که صفحه کلید ، ماوس و... را به آنها متصل می کنید. اینها پورتهای سخت افزاری هستند ، اما پورتهایی که مورد علاقه هکرها هستند پورتهای نرم افزاری یا مجازی هستند.یک کامپیوتر می تواند تعداد بسیار زیادی پورت داشته باشد . همه آنها شماره گذاری شده اند و روی هر کدام از آنها یک برنامه خاص اجرا شده است . در برقراری ارتباط بین کامپیوتر ها در یک شبکه دو امر بسیار مهم است:
این دو یعنی آدرس ماشین و شماره برنامه به وسیله سوکت در شبکه مشخص می شوند.
فرض کنید شما می خواهید Server ، ISP خود را مشاهده کنید .خوب اولین کاری که می کنید یافتن اسم سرورهایی است که در ISP شما موجود هستند.
هر سروری می تواند تعداد زیادی پورت باز داشته باشد بنابراین روزها طول می کشد که شما تمام پورتها را بررسی نمایید.اینجاست که ابزار کمکی، اسکنرهای پورت به کمک شما می آیند.بیشتر آنها لیست کاملی از پورتهای باز را به شما می دهند ، و برخی دیگر علاوه بر لیست فوق ، لیستی از برنامه های در حال اجرا را نیز در اختیار شما قرار می دهند. برنامه هایی مثل Satan لیستی از پورتهای باز و برنامه های در حال اجرا و حفره های امنیتی موجود را در اختیار شما قرار می دهند.مساله جالبی که در مورد پورت اسکنر ها وجود دارد این است که آنها خیلی راحت شناسایی شده و قابل ردگیری هستند.
Telnet یکی از ابزارهای فوق العاده مهمی است که برای نفوذ سرور باید از آن اطلاع داشته باشید.این ابزار به پروتکل TCP/IP جهت کار کردن نیاز دارد. از این برنامه جهت اتصال به کامپیوتر مقصد از راه دور و اجرای برنامه از طریق خط فرمان آن استفاده می شود.Telnet از فایل های موجود در کامپیوتر مبدا استفاده نمی کند ، بلکه با منابع موجود در کامپیوتر مقصد یا همان سرور کار می کند . در واقع این برنامه یک ترمینال شبیه ساز است که اجازه اتصال به کامپیوتر مقصد را به شما می دهد. چگونه می توان با Telnet به کامپیوتر مقصد متصل شد؟
این کار بسیار راحت صورت می گیرد.ابتدا Telnet را در خط فرمان داس اجرا کنید وقتی پنجره آن ظاهر شد از منوی مربوطه ، گزینه Control>Remark System را کلیک کرده و قسمت نام میزبان (Host Name) آدرس کامپیوتر مقصد را وارد کنید.سپس پورت مربوطه را جهت اتصال مشخص کنید .البته بهتر است پورت را به خود Telnet محول کنید.پورتی که بطور معمول استفاده می شود پورت VT100 است.
بعد از این مراحل کلید Go meet را فشار دهید.به این ترتیب به کامپیوتر مورد نظر متصل می شوید.ساختمان اولیه خط فرمان Telnet بصورت زیر است:
C:\>telnet hostname.com
یک DNS در واقع وسیله ای برای تبدیل نام میزبانها مثل hotmail.com ، به شماره اینترنتی است که کامپیوتر ها برای اتصال به میزبانها احتیاج دارند .اتفاقی که پس از وارد کردن www.hotmail.com می افتد این است مرورگر به دنبال شماره اینترنتی این سایت می گردد تا با آن ارتباط برقرار کند. این بدان معنی است که مرور گر برای انجام این جستجو به سروری در ISP شما که کار DNS را انجام می دهد وصل می شود و به این ترتیب سعی می کند تا شماره اینترنتی مخصوص سایت مورد نظر را بیابد. سروری که مرور گر برای اولین جستجو به آن مراجعه می کند (Primary DNS Server) نام دارد.
اگر این سرور چیزی نیابد ، آن وقت با یک DNS Server ارتباط برقرار می کند.اگر این سرور دوم موفق شد آدرسی پیدا کند ، سرور اول هم بانک اطلاعاتی خود را به روز می کند تا دیگر برای این آدرس مجبور به برقراری ارتباط با Server نشود.
هر DNS ، یک حافظه پنهانی( کش) دارد که آدرس میزبانهایی را که جستجو کرده را ذخیره می کند . بدین ترتیب اگر Server آدرس یک میزبان را در حافظه داشته باشد چنانچه مجددآ این آدرس درخواست شود دیگر به دنبال آن نمی گردد و همان اطلاعات موجود در حافظه پنهان خود را به عنوان نتیجه به مرورگر می فرستد.
تکنولوژیهای جدیدی در مورد DNS معرفی شده اند ، به عنوان مثال سایت amazon.com یک کتابخانه اینترنتی است که هر روزه حدود یک میلیون بازدید کننده دارد و به همین خاطر برای خود چندین آدرس IP اختیار کرده است.
اتفاقی که در این مورد می افتد این است که DNS تمام این ادرس IP ها را به عنوان نتیجه به مرورگر می فرستد و مرور گر به صورت اتفاقی یکی از آنها را انتخاب می کند ، و نتیجه را بر می گرداند.
Ping قسمتی از پروتکل ICMP است که برای رفع مشکلات شبکه ای تحت TCP/IP استفاده می شود. Ping فرمانی است که یک دیتا گرام به یک میزبان مشخص ارسال می کند .اگر این میزبان روشن بوده و به شبکه یا اینترنت متصل باشد ، یا جواب می دهد یا همان دیتا گرام را بر می گرداند. پس اگر دیتاگرام برگشتی ، از آن میزبان با دیتاگرام ارسالی مشابه بود معلوم می شود میزبان روشن است .به عبارتی Ping ابزاری است که نشان می دهد کامپیوتر مورد نظر روشن است یا خیر.
فرمان Ping پارامترهای زیادی دارد. با تایپ کردن فرمان Ping خالی در خط فرمان داس در ویندوز می توانید لیست کاملی از آن را ببینید. شما حتی می توانید کامپیوتر خودتان را نیز Ping کنید. شماره 127.0.0.1در واقع آدرس خود کامپیوتر شما به صورت محلی و نه در هنگام اتصال به اینترنت است، و زمانی که شما به این شماره وصل می شوید در واقع به کامپیوتر خودتان متصل می شوید و از صحت آن آگاهی پیدا می کنید.
_thumbnail.jpg "ویپ VOIP")
